Κατηγορία: Φιλαναγνωσία

Δεδομένων των συνεχών κοινωνικοοικονομικών και πολιτισμικών αλλαγών που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη εποχή, ο χώρος της εκπαίδευσης καλείται να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις που σχετίζονται με το πολυπολιτισμικό περιβάλλον, το οποίο επικρατεί στα σημερινά σχολεία. Συνεπώς, καθίσταται αναγκαίο η εκπαιδευτική διαδικασία να αποτελεί μια διαδικασία κοινωνικοποίησης και εσωτερίκευσης των κυρίαρχων κοινωνικών προτύπων, στοχεύοντας στη συσχέτιση γνώσεων, αξιών και δεξιοτήτων, έτσι ώστε να βοηθήσει κάθε παιδί να αντιμετωπίσει τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του πολυπρισματικά. Επιπλέον, βασική προϋπόθεση αποτελεί και η ύπαρξη ενός δημιουργικού περιβάλλοντος, το οποίο να παρέχει τα κατάλληλα ερεθίσματα για προβληματισμό, κριτική σκέψη και διάλογο. Στην κατεύθυνση αυτή, προτείνεται η διαθεματική αξιοποίηση ενός μουσικού παραμυθιού στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, με σκοπό να ενισχυθούν η συναισθηματική ανάπτυξη και οι κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών.

“Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν αποδεκτά, να αποδέχονται τους άλλους και να αναγνωρίζουν την αξία της διαφορετικότητας”.

Κουρμούση, Ν., & Κούτρας, Β. (2011). Βήματα για τη ζωή: Πρόγραμμα ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων για το νηπιαγωγείο. Αθήνα: Παπαζήση.

Το μουσικό παραμύθι Σι Σου Ντο ή σ’ένα ξεχασμένο πιάνο του Αντώνη Παπαθεοδούλου αποτελεί ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο για κάθε εκπαιδευτικό, ο οποίος θέλει να ασχοληθεί με την αποδοχή της διαφορετικότητας. Διαπραγματεύεται το παρόν θέμα με έξυπνο τρόπο μέσα από τη μουσική και τη συνεργασία.

Παρακάτω παρατίθενται το παραμύθι και δραστηριότητες αξιοποίησής του στις μικρές τάξεις του δημοτικού.

Μπαρούτα, Μ. (2019). Αξιοποιώντας διαθεματικά ένα μουσικό παραμύθι για την αποδοχή της διαφορετικότητας στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Στο Θ. Ράπτης & Δ. Κόνιαρη (Επιμ.), Μουσική Εκπαίδευση και Κοινωνία: νέες προκλήσεις, νέοι προσανατολισμοί. Πρακτικά 8ου Συνεδρίου της
Ε.Ε.Μ.Ε. (σσ. 273–279). Θεσσαλονίκη: Ε.Ε.Μ.Ε.

Παπαθεοδούλου, Α. (2006). Σι Σου Ντο ή σ’ ένα ξεχασμένο πιάνο, ένα ασπρόμαυρο παραμύθι για τη διαφορετικότητα. Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας

Η καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας αποτελεί πρόκληση για κάθε εκπαιδευτικό που επιθυμεί να εισάγει τους μαθητές του στον κόσμο της λογοτεχνίας και των βιβλίων. Αναμφίβολα, η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη, από την οποία χαρακτηρίζεται η σημερινή εποχή, στρέφει το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων στον “ψηφιακό κόσμο” όλο και περισσότερο. Επιπλέον:

“…η αγάπη για τη λογοτεχνία και το βιβλίο αποκτάται μέσα από μια μακροχρόνια παιδεία, η οποία δεν έχει υποχρεωτικό και καταναγκαστικό χαρακτήρα και ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου.”

Γκλιάου‐Χριστοδούλου, Ν. (2007). Φιλαναγνωσία, παιδικά έντυπα και δημιουργικότητα των παιδιών, Επιθεώρηση Εκπαιδευτικών Θεμάτων, 12, 170‐
181.

Προς αυτήν την κατεύθυνση προσανατολίζεται η παρούσα πρόταση, η οποία αναφέρεται στο βιβλίο “Το δέντρο που έδινε” του Σελ Σίλβερσταιν. Αποτελεί ένα βιβλίο το οποίο μπορούν να απολαύσουν αναγνώστες κάθε ηλικίας και εργαλείο για κάθε εκπαιδευτικό προκειμένου να υλοποιήσει δραστηριότητες και να διεξάγει ενδιαφέρουσες συζητήσεις μέσα στην τάξη.

• 

• 

Προτεινόμενη δραστηριότητα: Τα παιδιά ζωγραφίζουν τα δικά τους μήλα και γράφουν σε συννεφάκια ποια πράγματα μπορούμε να δώσουμε στους άλλους και να τους κάνουμε χαρούμενους.